เราติดโผได้ไง
ของมิ้งค์ น่ะรู้สึกเหมือนมีอะไรที่เกี่ยวกับงานปัก แว้ปไปแว้ปมา
เรียน คหกรรมศาสตร์-อุตสาหกรรมเครื่องแต่งกาย ตอน ปวส2 ต้องฝึกงานที่คุรุสภา
ทางครุรสภาเค้าจะแบ่งเด็กเองว่า
1.ห้องคุมเครื่องปัก
2.ห้องตัดผ้า
3.ห้องเย็บ
จากที่ดู เค้าใช้เกรดแยก ซึ่ง 555 เราหัวดี ได้อยู่ห้องคุมเครื่องปัก ประมาณ18-20 จำไม่ได้ มีอยู่5-6 เครือง ให้คุมเครื่องล่ะ 2 คน ปะอาร์มเดินขอบ ตามสั่ง
และมีโต๊ะตีบล้อค ตรงกลาง
ก็จะเห็นพี่ผู้ชาย ใช้แว่นขยายเหมือนที่พี่หนิงบอกมั้งส่องๆๆเขียน ก็มองดู และถามก็ยังไม่เข้าใจ เด็กอยู่
และเค้าก็ไปเขียนที่กระดาน อยู่อีกห้อง ก็ไม่ได้สนใจไร
แต่ตอนเรียนมิ้งค์ก็มีออาาชีพ ขายน้ำหอมของตัวเองแล้ว ที่สะพานพุทธ ตอนปวส พักแถวโรงเรียนที่บางรัก ขายปี1 เซ้งที่ 2 แสน ริมถนนสะพานพุทธ
แต่ตัวก็ต้องเรียนต้อที่คลองหก จนจบ ป.ตรี ดึงตัวแฟนออกจากโรงงงานเพื่อมาขายของ
จบ ป.ตรี ก็เปิด สาขา ร้านน้ำหอม เดอะมอล ท่าพระ แม็คโคร จรัล
แต่ที่บ้านรับปักเสื้อ จักรถีบเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว งานเยอะมากกกก และได้เห็นเครื่องปักในงานต่างที่เคยไปดูสมัยเรียน
แม่ก็ชักชวน ไปดู เราทำได้มั้ยเอามั้ย ตอนนั้น 139000
ก็โอเค คลอดลูกด้วย ย้ายกลับไปอยู่บ้าน เปิดร้านกิฟท์ช้อป แต่ร้านที่ กทม ก็ยังอยู่จ้าง
ลง จักรเล็กมาเครื่อง จาก 1 เป็น 2 รับทำอาร์มโรงเรียน500 ชิ้น ใช้จักรเล็กทำ ทำเสร็จมอเตอร์ไหม้ สุดๆๆ
ใช้โปรแกรม PE-design โคตรปวดหัวอ่ะปล้ำเองที่ละนิดทีละหน่อย
จนมาลงเครื่องใหญ่ 1 หัว เทิร์น 2 หัว
และก็มาคนมาขาย willcom 7 -15000 บาท ตัวcopy ด้วยน่ะ
จนไปๆมาก็ได้จากสมาชิกตั้งแต่เว็ปแรกๆๆเลย จนมาถึงตอนนี้ ทำไมมันนานจังเหมือนคนแก่เลย5555