เห็นคนเล่นเฟสบุ๊คให้ฉุกคิด
มันจะติดอะไรกันหนักหนา
ว่างไม่ได้ต้องเปิดดูว่าใครมา
เม้นอะไรบ้างหว่าในหน้าเรา
เพื่อนคนนี้เพื่อนคนโน้นเพื่อนคนนั้น
วันทั้งวันเม้นกันได้ไม่มีเหงา
ถึงอยู่ไกลแค่ไหนไม่บรรเทา
เพราะโลกเรามันไร้ซึ่งพรมแดน
ตอนกลางวันเม้นกันเพราะมันว่าง
เวลางานก็ช่างคิดวางแผน
อยากจะแซวอยากจะด่าหรือหาแฟน
สมองแล่นแต่เรื่องงานช่างมันไป
พวกนอนดึกชอบมาคึกตอนเราหลับ
กี่ฉบับเราเม้นกันก็อ่านไหว
แต่พอเป็นเรื่องงานพลันอ่อนใจ
ทำไมไม่เหมือนเฟสบุ๊คสนุกจัง
ตอนรุ่งเช้าเราตื่นเป็นต้องรีบอ่าน
ไปทำงานพอเจ้านายเดินถอยหลัง
เปิดไอโฟนทันใด ใจภวังค์
เพื่อนตอบเราหรือยังที่เม้นท์ไป
ไอฟาร์มวิลนี่อีกอย่างมันช่างเล่น
มันจะเป็นบ้ากันไปถึงไหน
เลี้ยงไอนี่ปลูกไอนั่นมันสะใจ
เลี้ยงจริงๆทำได้ไหม ใคร่ถามดู
ทีลูกเต้าปล่อยวางช่างมันเถิด
อยู่ตามมีตามเกิดนะหนูๆ
พ่อกับเเม่ไม่่ว่าง ต้องนั่งดู
ที่เลี้ยงอยู่ในฟาร์มวิล ต้องระวัง
ดูรูปถ่ายแต่ล่ะคนช่างหล่อสวย
ไอที่ถ่ายเเล้วเฮงซวยอย่าได้หวัง
ว่าจะโพสเอาไ้ว้ให้คนชัง
สวยกันจริงหล่อกันจังอย่างดารา
เห็นรูปถ่ายในอดีต แล้วคิดถึง
เพื่อนๆซึ่งจากกันนานนักหนา
จึงร่ายกลอนเล่นกันมันอุรา
ไว้เจอหน้าจะหอมแก้มสักสองที