ให้กลอนมันสอนใจ

เอ่เอ๊ เสียงเห่กล่อม กอดถนอม น้อมอกให้
เลือดรักจากอกไหล หมดดวงใจ แม่ดูแล
มอบรักดั่งชีวิต ทั้งดวงจิต มิตรเที่ยงแท้
มิยอมใครรังแก รักจากแม่ มิเคยคลาย

ข่าวร้ายในวันรุ่ง ดั่งหอกพุ่ง ใจสลาย
ยินข่าวของลูกชาย ทั่วทั้งกาย แม่สั่นเทา
มือไม้ไร้แรงสิ้น ดั่งเขาหิน ถาโถมเข้า
ทุกข์ใดในโลกเศร้า ไม่เทียมโศก ดั่งโลกลา

หวังพึ่งเจ้าเฝ้าไข้ ประคองไว้ ให้ป้อนยา
สิ้นแล้วดวงแก้วตา ของวิญญาณ์ ลูกสุขใจ
หลับใหลให้สงบ ขอพานพบ ในชาติใหม่
ชาตินี้สิ้นยุไข ชาติต่อไป แม่ลูกกัน

เจ้ายันดันพี่ออก โลกภายนอก ออกเป็นพี่
น้องยันเจ้าอีกที เป็นที่สี่ ร่วมอุทร
พ่อแม่น้องผองเพื่อน โศกมาเยือน เศร้าอาวรณ์
ลาลับไม่กลับย้อน ร่วงลับโรย โหยหากัน

ร่วมเรียนร่วมพันผูก ทุกข์สุขเสพ ร่วมสานฝัน
ห่างกายใจผูกพัน สุขร่วมปัน ทุกข์แบ่งเบา
เป็นเพื่อนเป็นน้องพี่ ผูกพันด๊ ดั่งขุนเขา
แม้นห่วงขอให้เบา กังวลหาย คลายอาลัย

หลับเถิดเจ้าเพื่อนยาก วันนี้จาก สู่โลกใหม่
ภพภูมิศิวิไลซ์ เต็มเปี่ยมสุข ทุกวันวาร
ภูมิสุข ภพไร้โศก มุ่งสู่โลก พระศรีอาริย์
ยังชื่อโลกกล่าวขาน เลื่องลือนาน ในโลกกา

ภาระที่เจ้าห่วง ขอจงล่วง วางเถิดหนา
เทพไท้โปรดนำพา ดวงจิตเจ้า เข้านิพพาน
ดับสิ้นดับทุกข์โศก ล่วงพ้นโลก ห่างหมู่มาร
สุขใดในโลกขาน เทพบันดาล สวรรค์อวยชัย

อกเอ๋ยดวงใจแก้ว ลาลับแล้ว สู่ภาพใหม่
ลับล่วงสู่ภูมิไกล มิอาจฝืน คืนกลับย้อน
ละให้เมียและลูก เ ปลเคยผูก เคยกล่อมนอน
กระหายหิวได้อาทร ข้าวเคยป้อน หมอนเคยพิง

อกอุ่นยามใจหนาว ยามใจเศร้า เจ้าไม่ทิ้ง
ห่วงหาให้แอบอิง พิงใจอยู่ สู้ด้วยกัน
ฝันใดเคยร่วมก่อ ไม่เคยท้อ กุมมือมั่น
ฝันหายมลายพลัน เมื่อเจ้าพราก จากไม่ลา

ลูกน้อยในอ้อมอก เคยให้กก ให้ป้อนยา
ไร้พ่อไร้ชายคา ร่มโทรหัก อกหล่นหาย
มืดมิดดั่งไฟดับ หรี่ลาลับ เหลือลูกชาย
ให้กอดให้พอคลาย หายคิดถึง รำพึงครวญ

พลิ้วพลิ้วลมหนาวแผ่ว ลาลับแล้ว ไม่คืนหวน
ร่ำให้ในอกจวน เจียนจะขาด ใจสลาย
โหยไห้ระโหยอ่อน อกสะท้อน เปลี่ยวเดียวดาย
เคยยากลำบากกาย กุมมือสุข ทุกข์ด้วยกัน

สุขเถิดดวงใจยา ขอได้อย่า ห่วงผูกพัน
แดนใดเจ้าเคยฝัน ขอให้ถึง ซึ่งฝั่งปอง
หลับเถิดให้สนิท สู่มิ่งมิตร เทพทั้งผอง
ให้เจ้าสู่ครรลอง นิพพานสุข สวรรค์เพลินพรหม

บทกลอน จากใจ แม่ พี่ เพื่อน และคู่ชีวิตของ จำลอง ตะวงษา
ประพันธ์โดย ครูอ้น จรัญญ์ ตะวงษา (พี่ชาย)