หนทางไกล แต่ใจ ยังคงหวัง
มองออกไป ไกลฝั่ง ที่ตั้งหมาย
ท้องทะเล เห่คลื่นลม ถาโถมกาย
หวังพื้นทราย จุดหมาย หนทางไกล
กลางสายฝน ปนเปื้อน หยดน้ำตา
ที่ปลายฟ้า จันทรา เริ่มหลับไหล
ค่ำคืนนี้ หนาวเหน็บ เกินเก็บไว้
ยังคงรอ เเสงวันใหม่ ให้ก้าวเดิน
ฝนเริ่มซา ดวงตา ยังมิแห้ง
สุริยา เฉิดฉายแสง แรงสรรเสริญ
แต่ดวงใจ มืดมิด สนิทเกิน
กับปัญหา ที่เผชิญ อยุ่ลำพัง
แม้จะมี สัญญาณ แห่งความสุข
เสียงร้องเร้า เขย่าปลุก บ้านทุกหลัง
ฟิลัสติน ดินแดน แห่งภวังค์
ความข่มขื่น ทั่วพื้นดั่ง ฝนโปรยปราย
แม้จะมี สัญญา สงบศึก
แต่บ้านช่อง ห้องตึก แหลกสลาย
เสียงดุอาอ์ ที่เคยขอ ก็เงียบไป
หรือจะรอ ระเบิดใหม่ ค่อยดุอาอ์
มุสลิม พี่น้องกัน กระนั้นหรือ
อะไรคือ เป้าหมาย ปรารถนา
ยากมากไหม เพียงกล่าว คำดุอาอ์
นี่นะหรือ คือกายา ที่ยืนยัน
.
.
(หนึ่งเรือนร่าง เพราะเรานั้น มั่นศรัทธา...มีดุอาอ์(ขอพร) ให้กัน ตลอดไป)
