งานที่นึกถึงจุดเริ่มต้น

[giftkids]

ย้อนวันวานกลับไป ตั้งแต่ใช้จักรเล็ก deco 650 เข็มเดียว
อาศัยเป็นคนพื้นที่เป็นที่รู้จัก อาจารย์ก็จะส่งงานมาให้ทำ
อาร์มหมู่สี 1อันมี3สีประมาณ700กว่าชิ้น. วันๆๆไม่ต้องทำไรเปลี่ยนไหมเปลี่ยนไหมจำได้ประมาณเดือนนึงกว่าจะเสร็จ ทำแบบไม่มีคำว่าเหนื่อยสนุกไปกับมัน ก็ผ่านมาแล้ว
จนตอนนี้ไม่ว่าจะนานเท่าไหร่งานเก่าก็ยังกลับมาหาเราทุกปีจนเราขยายๆๆๆๆตอนนี้ทำแค่2วันก็เสร็จน่ะ
แต่ทำไมตอนนี้กลับเหนื่อย55555 



ทำด้วยใจ หยุดหายใจเมื่อไหร่ ก็คือจบงาน


Sent from my iPhone using Tapatalk

[seree_c]

 เป็นธรรมดาครับ เมื่อเวลาผ่านไปนานๆ เมื่อก่อนเป็นเด็กปืนต้นไม้เล่นได้สนุกดีท้าทายด้วยถึงจะพลาดตกบ้างก็ไม่เจ็บเท่าไหร่ เตรียมตัวเตรียมใจไว้แล้ว แต่ตอนนี้เหนื่อยง่าย ง่วงง่าย ปักเสื้อนักเรียนไปแค่ 4 ทุ่มก็พอแล้ว รับน้อยลงเอาเท่าที่เราทำได้ คงต้องหันกลับมาดูแลสุขภาพให้จริงจังเสียที ออกกำลังกาย เลือกอาหารที่เป็นประโยชน์ไม่เป็นโทษ พักผ่อนให้พอ ทำใจไม่ให้ขุ่นมัว ประมาณนี้

[miyuki]

ขอบคุณค่ะที่ทำให้มีแรงอีกครั้ง เตือนสติให้รู้ว่าเริ่มต้นเราสู้งานขนาดไหน จะมามัวท้อทำไมกับเรื่องจิ๊บๆ

[Google]

ย้อนไป 12 ปีที่แล้ว

เปิดร้าน ซื้อเครื่องปัก 1 หัว 12 เข็ม SWF

จ้างช่าง Block มาตีลาย แต่ผมกับแฟนปักไม่เป็น

จ้างเด็ก 2 คน มาฝึกปักพร้อมแฟน ส่วนผมวิ่งงาน ทำตลาด

ผ่านไป 2 ปี แฟนและเด็กชุดแรก เริ่มปักเป็น แต่งานไม่เยอะ อาศัยปักไปหาเทคนิคไปด้วยความช่างสังเกตของแฟนผม

ปีต่อมา เด็กออก ต้องรับมาฝึกใหม่อีก งานก็เริ่มเยอะขึ้น ตอนนั้นแฟนท้องลูกสาวคนแรก

ยืนปักงานจน ใกล้คลอด
(สงสารมากเพราะ แฟนผมเป็นลูกคุณหนู บ้านมีรถร่วม 10 คัน แต่เพราะเป็นคนรับผิดชอบ นัดลูกค้าแล้วต้องไม่เลื่อนและต้องปักสวย
เด็กที่มาก็ยังใหม่ ได้แค่ช่วยเข้าสดึง)

ผ่านมาอีก 2 ปี เปิดสาขาเพิ่ม ขยายร้าน รับเด็กเพิ่มร่วม 10 คน
เด็กชุดนี้อยู่นานหน่อย 5-7 ปี จนร้านเรามีลูกค้าเยอะ งานเริ่มเยอะ งานเร่งเยอะ
เริ่มเหนื่อย และ เริ่มหายไปทีละคนสองคน

นับจากวันแรก ผ่านมา 12 ปี เราก็ยังเริ่มนับ 1 ใหม่ เพราะต้องสอนเด็กวนเวียนไม่จบ

[seree_c]

  ขึ้นหลังเสือแล้วลงยากน้อ ตกต้นไม้ ตกตึก ยังรักษาได้  ตกหลังเสือนี่ ... ไม่อยากคิด.