วันนี้คนงานกะดึก ผมไม่มาทำงาน เป็นวันที่ 2 แล้ว (เหตุผล ลูกไม่สบาย เลยต้องดูแล)
และวันนี้ พ่อผมลองโทรไปหาคนเวียดนามที่ทำงานเครื่องปักอยู่อีกที่อยู่แล้ว
ปรากฏว่า เค้าว่างงาน และ มาทำกะดึก วันนี้ให้ผมได้
เค้ามาทำงาน และสอนวิธีต่างๆ เหมือนตบหน้าผมแรงๆ เลยครับ
คือ ผมคิดว่า หลักการ และระบบผมทำ มันถูก มันค่อนข้างโอเคแล้ว
แต่เค้ามาสอนผม เค้ามาแนะนำผม ว่าที่ๆ เค้าทำอยู่ ให้ทำนั่นๆนี่ๆ
ทำให้ผมรู้ตัวว่า ผมโง่สิ้นดี คิดว่าตัวเองฉลาด และหลักแหลมในเรื่องมองการไกล
สืบถาม พนง เค้าบอกว่าที่นั่นมี 7 เครื่อง แทบสะอึกครับ (เป็นเจ้าที่ไม่ค่อยมีชื่อเสียง(นิรนาม))
ระบบการทำงาน ก็เร็วกว่าผม คุมเครื่อง 1 คนต่อ 1 เครื่อง และแยก อีก 2 คน ตัดขี้ด้ายกับวีราเน่
แต่ถึงอย่างนั้น ผมก็คิดอีกแง่ คิดในแง่ที่ว่า ครั้งนึงผมบอกตัวเองว่า จะเป็น เบอร์ 1 ของจังหวัดนี้ให้ได้
และ ตลาดที่นี่ กว้างใหญ่ กว่าที่ผมคิดมาก
เป็นอีกครั้งนึง ที่ผมคิดว่าตัวเองตัวเล็ก มาก เหมือนครั้งนึง ก่อนคอมพิวเตอร์ผมจะพัง (ยังไม่รู้จักเว็ป thaiemb)
ผมเรียนการตีลายมาจากพี่ชาย และใช้ความหมั่นเพียร ตีลายทั้งวันทั้งคืน คิดว่าตัวเองตีลายสวยที่สุดแล้ว(แต่ก็ไม่หยุดพัฒนานะครับ)
แต่ได้เกิดอุบัติเหตุ คอมพิวเตอร์พัง (ไฟตกบ่อย) ทำให้ผมพบเจอเว็ปบอร์ดนี้ และที่ผมคิดว่าตัวเอง เก่งและฉลาดนั้น
มันไม่ใช่เลยครับ จริงๆแล้วผมไม่รู้อะไรเลย ผมไม่เก่งอะไรเลย เป็นแค่คนหลงตัวเอง ที่คิดแผนตั้งไกลมันผิด
ตอนนี้ผมเหมือนเด็ก ที่เพิ่งเริ่มงานได้แค่ 6 เดือน และไม่เคยทำงานที่ไหนมาก่อน แต่หัวสูงมากๆเลยครับ
ศึกใหญ่ครั้งนี้ยิ่งใหญ่เหลือเกินครับ