ThaiEMB.com สังคมแห่งมิตรภาพ และการแบ่งปัน

อยากให้สมาชิกเล่าว่าทำไมถึงซื้อจักร
ผมเองเริ่มจากมาทำชุดนักเรียน เลยมีความจำเป็นต้องมีจักรปัก ซื้อทางเนตราคา540000(4หัว)เมื่อปี2004ตอนนี้ร้านขายเลิกขายไปแล้ว

ทำงานบริษัท 20 ปี ลาออก ไม่รู้จะทำอะไร จึงซื้อจักรเล็กกระเป๋าหิ้ว 2 ตัว พร้อมโปรแกรมตีลาย ของแท้  เพื่อจะปักชื่อนักเรียน ที่ซื้อจักร เพราะคิดว่า เงินสองแสน ซื้อจักรมาทำงาน ได้เงินมากกว่า ดอกเบี้ยธนาคารครับ  :-*

ที่บ้านผมขายเสื้อผ้าสำเร็จรูป และชุดนักเรียนด้วย   

ทีแรกก็ไปจ้างร้านที่มีจักรปักให้เขาปักให้แต่เขาปักให้ไม่ทัน(เขาก็ขายชุดนักเรียนเหมือนกัน)

เลยจำเป็นต้องซื้อจักรเล็ก(บราเทอร์ Pe770)มาปักครับ

 ที่บ้าน ขายจักร ซ่อมจักร อุปกรณตัดเย็บ
 ลูกค้าเอาจักรซิกเเซ็ก มาปรับแต่งทำจักปัก แบบโยกสะดึง ซ่อมบ่อย
 แอบฝึกปักกับลูกค้าที่เอามาซ่อม ปักไปโยกไป พอทำได้ เชียร์ให้ลูกค้าซื้อจักรปักคอมเล็ก ทีนี้สั่งให้ลูกค้า ก็เลยลองปักดู
 เฮ้ยมันเข้าท่า ติดใจแล้วซื้อมาลองดู จากร้านที่รู้จักกันเขาสอนให้ 3ชั่วโมง (JX-2011)หลังจากนั้น งานปักก็เข้ามาเรื่อยๆ
 6เดือนแรก ดูรายได้จากการปัก มันเข้าท่าดีแฮะ ก็เลยลง 2หัวเพิ่ม ปีที่2 เพิ่มอีก1หัวมือ2 เร่งงานไม่ทัน ก็เลยขาย1หัวออกแบบขาดทุน เพื่อเปลี่ยนเป็น4หัว
หลังจากนั้นมา ทำไมงานมันเข้าไม่ค่อยตามเป้าเลย 5555 พอแล้วครับเหนื่อยๆ
   

  ที่บ้าน จ. ยโสธร  ทำร้านเย็บเสื้อผ้า เวลามีงานปักต้องไปร้านปัก ต้องรอคิว 3 วัน - 5 วัน (แบบร่อนสดึง) งานส่งไม่ทันลูกค้า ตัดสินใจกู้เงิน ธนาคาร  ซื้อจักร เล็ก brother  2  ตัว  พร้อมโปรแกรม  bernina  ราคา 200.000  ตอนนี้ มาอยู่ กรุงเทพ ทำงานบริษัท หาเงินใช้หนี้ธนาคาร  ใกล้หมดแล้ว  หมดเมื่อไหร่ กับบ้านวันนั้น

อันตัวกระผมเนี่ย เย็บปักถักร้อยก็ไม่เป็น กระสวยเป็นไงยังไม่รู้จัก ไม่มีประสบการณ์ ไม่มีลูกค้า โปรแกรมปักก็ไม่เป็น
แค่อยากทำเสื้อแก๊งค์ 20 ตัว ไปทำที่โบ๊เบ๊ งานออกมาไม่ได้ดั่งใจ ผิดนัด พูดจาไม่ดี เลยเป็นจุดเริ่มของการอยากซื้อจักรมาทำเอง

  สรุปว่า" ซื้อจักรเพราะความโมโห"  ทีนี้พอขึ้นหลังเสือละลงยาก เลยฝึกฝนมาจากบทความของ อ. เรื่อยมาจนทุกวันนี้  ผ่านมาจะ 5 ปีละ เรื่อยๆไปเน๊อะ อิอิอิ..

 ตามคำนิยามว่า ความโมโหทำให้ตัวเองตกต่ำ    แต่ ไงกลับกันครับ   ความโมโหทำให้มีรายได้สูงขึ้น 55555

 
พี่จักรตัวที่อยู่ในตู้นะ ผมขอซะ 5555 วันนี้พ่อของพี่โทรมาบอก เอางานไปปักให้หน่อย ยังบ่ได้ไปเอาเลยครับ ผมอยู่ร้านคนเดียว  

 
  เอาติหละ  55555   เข่าไปเอามาบักไห่เลาแน่  ลิโตน  เฒ่าหลายคัก พ่อใหญ่รวย  ..... ::)

ผมกับแม่บ้านทำงานทั้งคู่มีจักร์ซิงเกอร์ 1ตัวชื้อมาตอนได้ลูกชายคนแรกแม่บ้านว่างๆตอนเย็นเสาร์อาทิตย์ก้รับแต่งทรงเสื่้อและกางเกง พอหน้าเปิดเทอมก็รับปักชื่อนักเรียนโดยวีธีร่อนมือ พึ่งมาชื้อจักร์ปักคอมพิวเตอร์หัวเดียว 15 เข็มราคา 540000 พร้อมโปรแกร์มวีโปร์ ย่างเข้าปีที่สอง ตอนนี้ก็เกือบจะคืนทุนแล้วครับ

สังเกตุว่าสมาชิกเราบ้างคนทำงานทางด้านนี้แล้วไม่ประสบความสำเร็จ..ผมไม่แน่ใจว่ามันเกิดอะไรขึ้นครับ..อ่านหัวข้อดู..เริ่มต้นจะดีมากเลยงานเข้าตลอด..งานเข้าก็เริ่มซื้อเครื่องเพิ่ม..ซื้อเครื่องเพิ่มซักพักงานเริ่มไม่เข้า..ตรงนี้มันเกิดอะไรขึ้นครับ..อยากทราบข้อมูลจริงๆ..หรือว่าสมาชิกเราไม่เข้าใจวิธีการดำเนินธุรกิจ..มันต้องมีการวางแผนอะไรหรือเปล่าครับ..เพื่อนๆช่วยแชร์ด้วยครับ..กำลังจะก้าวเข้ามาในวงการนี้ครับ..

  ผมว่าน่าจะมาจาก   ถ้าเปิดโรงปักงานในต่างจังหวัด  ลูกค้าจะมาจาก ครู  ข้าราชการ และลูกจ้าง ในหน่าวยงานราชการต่าง ๆ  เช่น    อบต  อสม.  อปพร. ตำรวจ  ทหาร  ผู้คุมเรือนจำ   หมอ  พยาบาล  ฯลฯ   นาน ๆ ทีเขาตัดชุดใหม่ ก็ต้องมีงานปักเล็ก ๆ น้อย  ส่วนเสื้อนักเรียนก็จะมีรายได้เยอะแค่ช่วงใกล้จะเปิดเทรอม แล้วก็หายไป  แต่ถ้าจังหวัดไหนมีมหาวิทยาลัยเยอะก็ดีหน่อย งานมีมาเรื่อย ๆ   แตกต่างกับในกรุงเทพ  เพราะมีแหล่งขายเสื้อผ้าเยอะมาก งานปักจึงมีเยอะ  ครับ ผมคิดแบบนั้นน๊ะครับ  แต่ถ้ารวมกลุ่มกันตั้งเป็นนิคมอุตสาหกรรมการปักผมว่าต่างคนต่างป้อนงานให้กันงานที่อยู่ในกรุงเทพก็จะกระจายงานออกต่างจังหวัด  ผมว่าโรงปักที่อยู่ต่างจังหวัดทุกโรงต้องมีังานทำตลอดปีแน่นอน 
                                                                                     (http://upic.me/i/k6/24-12-55-4-6.jpg)

การทำงานปัก งานจะมากและมีมาเรื่อยๆ มันมีตัวแปรอย่างอื่นด้วย
1. ฝีมือตีลายได้สวย ผลงานที่ปักออกไปสวย โดนใจลูกค้า ลูกค้าเชื่อในฝีมือ
2.ทำเลที่ตั้งของร้าน,ร้านเราเป็นที่รู้จักของลูกค้า ต้องใช้เวลาเหมือนกัน
3.ทำการโฆษณาในfacebook และมีเว็บร้านออนไลท์ เพราะที่เพื่อนๆในบอร์ดคุยให้ฟัง ส่วนมากจะได้ลูกค้า จากที่กล่าวมาครับ

ส่วนที่ซื้อจักรปัก เพิ่ม เพราะ เมื่องานมาเยอะ จะส่งงานไม่ทัน ต้องทำงานกันดึกๆไม่ค่อยได้นอน ลูกค้ามาปัก จะเอาด่วนทั้งนั้นครับ มีจักรปักเพิ่มขึ้น เราก็จะทำงานไม่เครียด สบายขึ้นครับ
ดูตัวอย่าง คุณมิ้งค์ จะขายสินค้าทุกอย่าง ไม่ใช่งานปักอย่างเดียวครับ :-*  หรือ จะเป็นท่านทองทวี ก็ทำงานทุกอย่างเหมือนกัน ทั้งงานปัก  งานสกรีน และงานตัดเย็บเสื้อ  รับบริการล้างรถ หรือจะเลี้ยงไก่ จะมีงานหลายหน้าครับ
ทำอย่างไร จะได้เงินเข้ามาหลายๆทาง

ขอตอบเรียนจบ ป.ตรี(คหกรรมศาสตร์ศึกษา อุตสาหกรรมเครื่องแต่งกาย)  สายนี้มาก็จริง แต่ไม่มีความคิดจะเปิดร้าน
เรียนจบ มา ก็มี ร้านขายของตัวเอง(ไม่เกี่ยวทางบ้าน) อยู่ 3 ร้าน(เริ่มขายตั้งแต่ไปเรียน ปวส บางรัก) ลืมบอก ขายน้ำหอมชนิดเติม ที่ตอนนี้มีทุกซอกทุกซอย
1.สะพานพุทธ 2. เดอะมอลล์ ท่าพระ 3. เม็คโคร จรัล
จนเริ่มมีน้อง เบื่อกรุง กลับ ไปบ้าน เทียวไปเทียวมา
ที่บ้านก็รับงานปักอยู่แล้วตั้งแต่เราเกิด แต่แม่ปัก ส่ายจักร เราก็แผนก ขีด เขียนชื่อได้ 4 ตัวบาท
หน้าเปิดเทอมทีงานเยอะมาก แม่พาไปดูจักร สนใจมั้ย แสนสามพร้อมโปรแกรม
ก็กู้เงินไปซื้อมา ปัก จาก1 เป็น 2 จนมอเตอร์ไหม้แล้วไหม้อีก งานเยอะมาก เริ่มตีลายจากdesign ที่มากับจักร โคตรๆๆๆๆๆ
และก็จักรใหญ่มาเสนอ จาก 1 เป็น2 จาก 2 เป็น1 (งง) มีช่วงตก ก็ขาย 2 หัว ไปดาวน์ 1 หัว
ตอนนี้ก็เริ่มขึ้นๆๆๆๆ
อีกอย่างที่ตก เพราะ ก้าวยาวไป
คุณพี่ลง เสื้อนักเรียนตราสมอ ลงรองเท้านักเรียน ทั้งที่ตัวเองไม่มีเงิน เครดิตทั้งหมด  งานนี้ก็หมุนไม่ทันซิค่ะ ขายๆๆๆๆทุกอย่างที่มี
และมาเริ่มใหม่ เราเริ่มจากติดลบ ไม่มีได้ไม่มีเสีย
ขอแค่ทำแล้วมีความสุข แค่นั้นก็พอ (ไม่ทำให้ใครเดือดร้อน)
และก็ทำทุกอย่างที่ลูกค้าต้องการ เราหาให้ พูดจาดี ลูกค้าก็รู้ว่าเราไม่สกรีน เค้าก็จะให้เรารับไปทำ เราก็ ทำก็ทำแต่ส่งน่ะ  ลูกค้าก็โอเค
ต่อมางานอะไรที่เกียวกับผ้าเค้าก็จะตรงมาหาเราเลย
Line-facebook ขยันโชว์ผลงาน ลูกค้าจะหาคุณจากในนั้น

 ท่าน plekkup อย่ากลัวเลยถ้าเราจะตั้งใจทำอะไร เราต้องลองสักตั้งดูครับ
 ที่ไม่ตามเป้าคือ ทำไม่ทัน ส่งงานไม่ทันต่างหากครับ  ;D ;D เพราะมัวแต่จิ้มๆ ไลน์มั่ง เฟสมั่ง ทวีตมั่ง บ้านนี้มั่ง บ้านโน้นมั่ง  ;D ;D ;D ;D
อย่าซีเรียสครับ สู้ๆ :bravo: :bravo:

;D ;D ;Dเหมือนกันเลย กะว่าตื่นเช้ามาจะต้องน่ังอยู่ที่จักรเย็บงานให้เสร็จ แต่เปล่าเลย..ดันมานั่งหน้าคอมทั้งวัน งานก็ไม่กระดิก..เลยพอกหางหมูเป็นกอง ??? ??? ???

เริ่มแรกปกติแฟนจะรับจ้างปักดอกผ้าคลุมมือดีคนหนึ่ง(ปักแบบร่อนมือ) พอดีวันหนึ่งได้เที่ยวห้างๆ หนึ่งที่ยะลา เขาเอาบราเธอร์มาโชว์งานปัก ดูแล้วน่าจะซื้อมาให้แฟนปักแทนร่อนแบบเดิม คุยไปคุยมา จักรเป็นแสน ตกใจ ไม่มีตังค์จะซื้อ คนขายบอกว่ามีจักรเล็ก ราคาแค่หมื่น ปักชื่อได้ ปักดอกได้ สนใจ เลยมาหาข้อมูลทางเน็ตก่อนเผื่อได้ไอเดียดีๆ สุดท้ายมาจบที่ JANOME กระเป๋าหิ้ว จะเอามาปักดอกผ้าคลุม อนิจจา ผ้าคลุมมันใหญ่ต้องมานั่งต่อลายกว่าจะได้ผ้าคลุมหนึ่งตัว  เฮ้อ :( ปักชื่ออย่างเดียวก็ได้ว่ะ ตอนนี้มี JANOME รุ่นเดียวกัน 2 ตัว ไว้ตัวหนึ่งเสียส่งซ่อมจะได้มีอีกตัวทำงาน จะได้ต่อเนื่อง ทั้ง 2 เครื่องก็กู้ญาติซื้อมา ตอนนี้ยังไม่หมดหนี้เลย เนี่ยะแค่จักรเล็กน่ะ ถ้าจักรใหญ่ต้องกู้มาซื้อ จะต้องใช้หนี้ทั้งชาติเลยหรือเนี่ย 555 ต้องสู้ครับ  :fight: ยังไงสักวันต้องสอยจักรใหญ่มาให้ได้ ;D  

ซื้อจักรมายังไม่ถึงเดือนจักรเจ๊ง เพราะช่างมาซ่อม ถอดมอร์เตอร์แกน วาย แล้ว ประกอบกับไม่ถูกเลื่อนเฟรมแล้วทับสายไฟช๊อต
หายไป2วัน บอกที่ร้าน จะเปลี่ยนจักรให้ มี6หัวไม่ลดโต๊ะ ทีแรกซื้อ4หัวปักหมวกได้ จ่ายไปแล้ว300000 ยังไงก็ต้องเอา  ซื้อ4ได้6

ก่อนอื่นต้องบอกว่าไม่เคยทำอาชีพนี้มาก่อน จู่ๆก็ทำโดยไม่มีความรู้ทั้งตัวจักรและโปรแกรม

แม้เงินทุนก็ไม่มี ตัดสิ้นใจทำเหมือนฟ้าสั่ง  ปิ้งแล้วทำแลย

กู้เงิน 750000 จากธนาคาร

                                ทำห้องทำงาน  180000

                                ซื้อจักร          520000

                                 เงินทุน            50000

         ซื้อจักร  บารูดัน  ys   36  ลาย

          โปรมแกรมที่ใช้ครั้งแรก wing 1.5

          ต่อมาใช้ willcom  9.

          สุดท้ายใช้ willcom 2006

          ด้วยความช่วยเหลือ จาก อ.jtc

                       เปิดวันแรก  23 กันยายน 2555   4  วันแรกของการทำงานแทบไม่ได้นอน

          ลูกน้องใหม่  4  คน แบบไม่เป็นอะไรเลยฝึกใหม่ยกทีม 

          มาถึงวันนี้หนี้ยังไม่ลดลงเท่าไรแต่เราทำงานสบายขึ้น ผมแทบจะทำงานทางโทรศัพท์เลย

          ลูกน้องเก่งขึ้น หัวหน้าก็ได้ความรู้จาก เวป thaiemb  ทุกวันนี้เราทำงานหลายรูปแบบ  80 % เป็น อามล์

          10  % เป็นงานปักเสื้อ  เป็นตัว  เช่น  หน้าอก  กลางหลัง

          10 % สุดท้ายเป็นการปักชิ้นส่วนเสื้อ โปโลนักเรียน

               ปัญหาในการทำงานแทบไม่มี  แต่ปัญหาที่เกิดขึ้นคือความไม่ต่อเนื่องของงาน

              แค่นี้ก่อนดีกว่าครับเยอะแล้ว


                     ขอบคุณครับ   
         
                          นักสู้
             

ผมว่าหลาย ๆ ท่านมีจุดเริ่มต้นไม่หนีกันหรอกครับ ภายนอกอาจดูเหมือนว่า บางคนประสบผลสำเร็จบางคนไม่ประสบผลสำเร็จ  แต่ขอบอกตรงนี้เลยนะครับ คนที่ประสบผลสำเร็จในตอนนี้หลาย ๆ ท่าน แต่ก่อนก็ล้มลุกคลุกคลาน แทบหมดตัวชนิดที่ว่าท่านอาจคาดไม่ถึง

สมัยผมอยู่ sewsense ใหม่ ๆ ผมเจอมาหลาย ๆ ท่านครับ ทั้งคุณมิ้งค์(giftkids) ท่านทรัพย์(sap) ท่านยง(yong) อ.โกชัย(kochai) คุณอ้อ(Ao)และ อีกมากมายครับ(เป็นสมาชิกยุคดึกดำบรรพ์เลยล่ะครับ) ท่านเหล่านี้ต่างก็ผ่านอุปสรรค์มานับไม่ถ้วน แต่ทำไมเขายังยืนหยัดได้ ถ้าจะให้สรุป ก็คงจะไม่ต่างกันคือ ท่านเหล่านี้เขาล้มแล้วเขาลุกครับ เขายังไม่ยอมแพ้ หนทางท่านเหล่านั้นไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบครับ  

ผมได้รับรู้ ได้พูดคุยมากมาย กับสมาชิกหลายสิบ จนถึงหลักร้อยคน ทั้งเรื่องปัญหาจักร ปัญหาโปรแกรม ปัญหาชีวิต ปัญหาแทบจะทุกเรื่อง อาจจะแนะนำถูกบ้างผิดบ้าง แต่สิ่งหนึ่งที่ผมทำได้คือ ให้กำลังใจต่อสู้ รับรู้ปัญหา เป็นที่ระบายเรื่องต่าง ๆ ของสมาชิก  ด้วยเหตุนี้ผมจึงทิ้งวงการนี้ไม่ได้สักที รู้สึกผูกพันธ์กับสมาชิกทุก ๆ ท่าน  ให้ทุกท่านเข้าใจนะครับตราบใดที่ผมยังอยู่ ผมจะยืนข้าง ๆ เพื่อนสมาชิกเสมอ

อีกอย่าง อ.พงษ์(pong) ก็เป็นอีกท่านครับที่คอยช่วยเหลือบรรดาเหล่าสมาชิก แต่สไตล์ท่านคือ ท่านจะด่าครับ หลายคนอาจไม่เข้าใจในเจตนา หลายคนอาจเข้าใจในเจตนา และกลุ่มที่เข้าใจนานวันเข้าคนเหล่านี้เหมือนเสพติดการโดน อ.ท่านด่า พากันอิจฉาเพื่อน ๆ ที่โดนด่า ส่วนคนที่โดนด่าพากันดีอกดีใจไปซะงั้น  

ออกทะเลไปเสียนาน ท่านที่ท้อแท้ หรือ หกล้ม ให้ลุกขึ้นยืนแล้วเดินใหม่ครับ ถ้าไม่ลุกแล้ว ท่านก็จะล้มไปตลอดกาล...

JTC

ขอเชิญเพื่อนสมาชิกมาเล่ากันมาก ๆ ครับ ผมอยากรู้จักเพื่อน ๆ สมาชิกมากกว่านี้

ผมซื้อจักตัวแรก 10/7/2556 จากเงินขายรถ ซึ่งเป็นสมบัติชิ้นสุดท้าย ซึ่งได้รับความรู้จากท่านอาจารย์และเพื่อนสมาชิกทั้งหลาย ปัจจุบันจักรปักไม่ได้หยุดตลอดเวลาที่เปิดร้าน (เก้าโมงถึงสามทุ่ม) เพื่อนๆบอกว่าเดี๋ยวก็ได้รถคืน ผมตอบว่าผมไม่เอารถผมจะเอาจักรอีก และตอนนี้ผมก็ได้จักรตัวที่สองมาคือ บราเทอร์ se400 เอาไว้ช่วยปัก และงานเย็บอีกที ขอบคุณครับทุกท่าน

ผมอยู่อำเภอเล็กๆไม่ห่างกรุงเทพฯมากนัก แต่ก่อนทำงานบริษัทแต่เบื่องานก็เลยลาออก ภรรยาทำงานตัดเสื้อสุภาพสตรีอยู่ที่บ้านรายได้ก็พออยู่ได้ เธอก็ชวนให้ทำงานอยู่บ้านรับซ่อม,ปะ,แก้ทรง มันไม่ค่อยเวิร์คก็เลยไปหาซื้อจักรปักมาปักเสื้อนักเรียน ไม่มีความรู้เรื่องจักรเลย ได้จักร janome 300eทั้งจักรและโปรแกรมก็แสนกว่า ปีแรกเหนื่อยมากไม่มีประสพการณ์ช้าไปหมดทุกอย่างทั้งคน,คอม,จักร ปักผิดก็บ่อย ปีสองค่อยยังชั่วซื้อสะดึงมาเพิ่มอีกตัว ปีสามเด็กๆเริ่มโตเข้ามาช่วยคีย์ช่วยตัดด้าย รับงาน ส่งงานได้ ปีที่สี่ช่วงหน้างานมีอยู่วันหนึ่งจักรเสีย ต้องซ่อมเร่งด่วนต้องให้ค่าพิเศษกับช่าง แพงแต่ก็คุ้ม ปีที่ห้าจึงซื้อจักรมาเพิ่มอีกเครื่อง ยี่ห้อเก่าแต่เป็นรุ่น 350e ให้ลูกชายช่วยคุมเครื่อง ไฟล์ส่งให้จักรปักทั้งสองตัวดันไม่เหมือนกันทำให้ยุ่งยากเวลาเซฟงานช่วงนี้แหละที่ทำให้ต้องมาค้นหาวิธีแก้ในเว็บ จนกระทั่งมาพบท่านโกชัยและอ.JTCในเว็บเก่าแนะนำให้ใช้wilcom จึงได้รู้ว่าเรานี่มันอยู่ในกะลาครอบจริงๆ ปีหกไม่มีอะไรพอปีที่เจ็ดก็ซื้อเพิ่มอีกหนึ่งตัวเป็นรุ่น350eเหมือนกันไม่อยากเปลี่ยนค่ายกลัวยุ่งยากเรื่องไฟล์ปัก ส่วนเครื่องแรก300eใช้ปักดาวอย่างเดียว เรื่องตีลายไม่เก่งหรอกครับแล้วก็ไม่ได้ฝึกเลยแต่ก็พยายามอ่านศึกษาหาความรู้ไว้ พอพ้นช่วงเปิดเทอมก็ไม่ค่อยมีงานอะไร เล่ามาซะยืดยาวขอจบเท่านี้ละครับ

...

ของผม เมื่อประมาณ 2013 ครับ ตอนนั้นยังทำงานประจำอยู่ แต่แฟนเลี้ยงลูกอยู่บ้าน เลยถอยมา 1 เครื่อง มาเริ่มทำงานที่บ้าน ก็อยู่ร้านเดียวกับร้านเย็บเสื้อผ้าของแม่ แรก ๆ ไม่มีงานเลยครับ พอมีเล็ก ๆ น้อย ๆ ก็ยังคิดว่า คุ้มไหนเนี้ย แต่ก็ไม่เป็นไร ทำไปเรื่อย ๆ ผ่านไปสักพัก ก็เจอเรื่องค่าแรง 300 ครับ โรงงานที่ทำอยู่ก็จ่ายมาได้สักพัก เค้าก็ตัดสินใจปิดโรงงานเลยครับ 555 ก็ตกงาน อายุก็เริ่มเยอะ หางานก็เริ่มยากครับ เลยต้องมาทำงานปักนี่แหละครับ ตอนนี้ถึงงานจะเริ่มมีมาบ้าง แต่ก็ยังไม่ค่อยเยอะมาก ก็คงต้องสู้ต่อไปครับ อาศัยว่า ไม่ต้องเสียตังต์ค่าเช่าร้าน หางานในเน็ตเอา ก็พอมีทำเรื่อย ๆ