ThaiEMB.com สังคมแห่งมิตรภาพ และการแบ่งปัน

  ช่วงนี้พี่สาวผมย้ายร้านใหม่ ผมเลยต้องไปช่วยวางระบบไฟที่ร้านใหม่ ทำให้นึกถึงเรื่องราวเมื่อก่อน พี่สาวผมแกมีลูกชายสองคน สองคนนั้นติดเกมส์มาก ซึ่งพี่สาวผมอ่อนอกอ่อนใจมากที่ลูกชายทั้งสองชอบหายออกจากบ้านไปเล่นเกมส์ตามบ้านเพื่อนมั่ง ตามร้านอินเตอร์เน็ตบ้าง

  จนมาวันหนึ่งผมได้ไปเยี่ยมพี่สาว เห็นปัญหาดังนั้น ผมเลยคุยกับพี่สาวว่า ทำไมไม่ซื้อเกมส์ให้ลูกเล่นล่ะ เด็ก ๆ มันก็อยากเล่นเกมส์กันทั้งนั้น สู้ปล่อยให้มันไปเล่นที่อื่น ซื้อให้มันเล่นที่บ้านเราดีกว่า แต่ต้องดูด้วยว่าเวลาไหนให้เล่นเวลาไหนไม่ให้เล่น พี่สาวผมเลยตัดสินใจซื้อเกมส์มาให้ลูก ๆ เล่นที่บ้าน ปรากฏว่า เด็กยอมอยู่บ้านแล้ว พอเล่นสักพักเด็กก็หายอยากก็เลิกเล่น แต่มาเปลี่ยนเป็นเล่นเกมส์คอมคอมแทน พี่สาวผมโทรมาถามผม ผมก็บอกไปเหมือนเดิม ซื้อคอมให้มันเล่นที่บ้าน แล้วอย่าลืมทำเนียนเล่นเกมส์กับลูก ๆ ด้วยนะ  คล้อยหลังไม่นาน ทั้งเด็กทั้งแม่เด็กติดเกมส์งอมแงม แม่ไม่รู้เรื่องคอมลูก ๆ ก็คอยสอนให้ทีละน้อยจนเริ่มเล่นคอมเป็น  แต่ก็นั่นแหละ ไม่กี่เดือนเด็กก็หายอยากอีก เด็กมันก็เลยเลิกเล่น

  มาวันนี้ผมได้คุยความหลังกันกับพี่สาว พี่สาวบอกตอนนี้ลูก ๆ เรียนเก่งกันทุกคน คนหนึ่งเป็นวิศวะการแพทย์ อีกคนกำลังเรียนหมอ อย่างไรให้ผมอย่าเพิ่งเป็นอะไรให้หลานมันเรียนจบแล้วมารักษาให้นะ  พี่สาวผมบอกว่า แต่ก่อนกลัวว่าซื้อเกมส์ให้ลูกเล่น แล้วมันจะติดเกมส์ แต่คิดผิด ซื้อมาให้มันเล่นมันก็เล่นไม่นาน แต่ถ้าไม่ซื้อให้มันเล่นเด็กมันก็อยากเล่นอยากได้ก็ออกไปนอกบ้าน นั่นแหละอันตรายกว่า ดีแล้วที่ตัดสินใจซื้อเกมส์ให้เด็กมันเล่น

  การซื้อเกมส์ให้เด็กเล่น ถ้าเราสามารถคุมเวลาเด็กให้เล่นในเวลาว่าง หรือ เวลาที่กำหนดได้ ผมว่าไม่ใช่เรื่องเสียหายอะไรครับ ถ้าเป็นไปได้อยากให้พ่อแม่เด็กมาเล่นกับลูก ๆ ครับ เมื่อเด็ก ๆ เขาสมใจเขาก็จะเลิกเล่นไปเองครับ ดีกว่าปล่อยให้มันค้างคาใจในตัวเด็ก...

เห็นด้วยกับความคิดที่ว่าให้เล่นในบ้าน แต่คงไม่หวังผลถึงขนาดเด็กจะเลิกเล่น

เรื่องติดเกมส์  ผมไม่ห่วงครับ กลัวอย่างเดียว ไปติดเพื่อนที่ไม่ดี และชวนกันไปติดยา ครับ น่ากลัว พ่อแม่ ต้องพยายามสละเวลา อยู่กับลูกบ่อยๆ ทำกิจกรรมกับลูก
ไปไหน ก็ชวนกันไป พยายามให้ลูกติดพ่อแม่ เป็นการดีที่สุดและก็เป็นยาวิเศษ คุ้มกันสิ่งไม่ดี ครับ :-*

เล่นคอมมาตั้งแต่อายุ 12 ยอมรับว่าสมองไปไวกว่าคนที่อายุเท่ากันและไม่เล่นคอม รู้สึกถึงการเรียนรู้ใด้เร็ว (ข้อดีจากการเล่นเกมส์ ) สังเกตุ เปรียบเทียบ (จากการเล่นเกมส์)

ข้อดีทั้งหมดในตอนนี้ มาจากการเล่นเกมส์ทั้งนั้นครับ  ;D

พออ่านแล้วก้นึกถึงลูกผม เล่นเกมส์ตั้งแต่เด็ก เข้ามหาวิทยาลัยปี2 ก็ต้องออกเพราะติดเกมส์มากเรียนไม่จบ :(
เลยซิ้อคอมให้เล่นอยู่กับบ้าน จนลูกค้าถาม ลูกไม่ได้เรียนแล้วหรือ ก็บอกเรียนไม่จบออกก่อน อยากเล่นเกมส์ก็ปล่อยให้เล่น ให้ช่วยตีบล็อกก็ไม่เอา >:(
ปล่อยให้เล่นจนอายุ 25 ลูกมาถามว่าจะไปสมัครงานร้านคอม ก็บอกลองไปสมัครดู วุฒิ ม.6 จะได้หรือเปล่า ลูกก็ไปสมัครที่แรกก็ได้เลย ถามว่าทําไมเขาถึงรับ ปกติ บริษัทนี้รับขั้นตํ่าปริญญาตรี
ลูกบอกขอเงินเดือน เจ็ดพัน เขาเลยรับ ทําถึงปัจจุบัน เป็น ผู้จัดการร้าน JIB ไปแล้ว เงินเดือนเกือบ สองหมื่น ถึงไม่มาก แต่ก็อยู่ได้ ไม่กินเหล้า ไม่สูบบุหรี่ ไม่มีเมีย ไม่เป็นตุ๊ด ;)
แต่ความสําคัญ เขาได้เงินเดือนมา เขาก็เอามาให้แม่เดือนละ ห้าพัน จากที่ก่อนหน้านี้ พวกพี่ๆก็ว่าทําไม่ปล่อยให้ลูกเล่นเกมส์ โตขึ้นจะลําบาก ลูกของพี่สาวจบ ป.ตรี ป.โททั้งนั้น :delight:
ปัจุบันพี่สาวกับกลุ้มใจ อุตส่าห์ส่งลูกเรียนจบ ป.ตรี ทํางานแบงค์ลูกบอกยังไม่มีเงินให้ บอกทํางานจะเอาเงินไปเรียนต่อ ป.โท เรียนจบแล้ว บอกยังไม่มีให้นะ ขอผ่อนรถคันแรกก่อน :'(

  เห็นด้วยกับ อ.jtc และทุกท่านครับ  เด็กข้างบ้านปีนรั้วออก-เข้า ไปเล่นเกมส์จนรั้วเชอร่าหักหลายซี่แล้ว ที่ไม่เปิดประตูเข้าออกเพราะประตูดังกลัวผู้ใหญ่ได้ยิน ไม่รู้อนาคตจะถึงไหน

     


แล้วเด็กติด เฟสละค่ะ ต้องแก้ยังงัย คนพี่ 15 คนน้อง 13 เสาร์  อาทิตย์วันทั้งวัน กลับจากโรงเรียนก็ไม่ช่วยอะไรนั่งเล่นแต่เฟส นั่งยิ้มกับ ipod  กลางคืนก็ไม่หลับไม่นอน ตี 11 / 12  มันก็นอนดูแต่ ipod เวลาเราเรียกใช้อะไร  จะลำคาญเหมือนเราขัดจังหวะ
ยิ่งกับน้องนี่ มันไม่เอาเลย  น้องถามการบ้านมันก็ด่า แต่ละคำพูดออกจากปาก ภาษาใน เฟสทั้งนั้น มันบอกว่ามันเกลียดนัอง  น้องเกิดมาเป็น ภาระของมัน อ่อนใจไม่รู้จะทำยังงัย ใช้น้ำเย็น อธิบายเหตุผลร้อยแปด ดีขึ้น แปบเดียว มันก็กลับไปเหมือนเดิม บางทีเหนื่อยกับงาน เครียดกับมัน ขู่ว่าจะขว้าง ipod ทิ้ง หากยังทำตัวแบบนี้ แต่ก็ไม่เคยดีขึ้น  ให้เรียนพิเศษเลิกเกือบสองทุ่ม กว่าเราจะไปถึงรับกลับ เห็นมันยืน ก้มคุยกับเพื่อน ใน ipod ไม่มองสิ่งรอบข้าง 
 เรายังถามว่า ตัวเองเป็นผู้หญิงแล้วอยู้แบบไม่ระวังตัวเองแบบนี้ ถ้าเกิดมีใครมาทำอะไรแกจะช่วยตัวเองยังงัย มันยังเถียงอีก ใครจะมาทำอะไร คนออกเยอะแยะ พูดแล้วเหนื่อยใจ
แต่สิ่งที่ภูมิใจคือเค้า เป็นเด้กเรียนเก่ง จะทำอะไรรุนแรงก็ไม่อยากทำ  คิดว่าถ้าทนไม่ไหวจะส่งกลับไปให้อยู่กับ พ่อกับแม่เค้าเหมือนเดิมจะดีมั๊ย  :P :P :P

บุ้งคงไม่อยากมีแฟนมีลูกแล้วมั้งครับ น่ากลัวจัง

ส่วนตัวเป็นเด็กติดเกม แต่ไม่มาก

โชคดีที่ ชอบบางเกม เท่านั้น

ผมบอกเพื่อนผู้หญิงตอนเล่นเกม บ่อยๆ บอกเล่นวันละ 3-4 ชม.เอง ไม่ติด

เค้าตกใจบอก ห๊ะ!! 3-4 ชม. บอกไม่ติด

แต่ตามจริงผมอยู่ร้านเกมบางคนเล่นข้ามวัน เล่นแต่เช้า ยันค่ำ ถมไป

ของผมนี่ธรรมดาไปเลย  :laugh:

ตอนอายุ 19 ผมเล่นวันละ 20 ชั่วโมงครับ นอน 4 ชั่วโมง นานสุดก็ 1 เดือนเต็มครับ  ;D

เพราะอะไรถึงเลิกครับ

ถ้าสำหรับผม เกมส์ไม่ได้แตะเลย

คงเพราะ ทำงาน และ ด้วยอายุครับ

แต่พี่ชายผมบ้าเกมยังไง ก็บ้าเกมยังงั้น อายุ 30 แล้ว :laugh:

บ้าเกมส์ แต่หากมีความรับผิดชอบต่อหน้าที่การงาน ก็โอเค นะครับ :-*

ตัวผมเองตอนนี้ก็ยังเล่นอยู่ครับ แต่เล่นเฉพาะเกมส์ฟุตบอล PES2013 และเล่นได้เฉพาะเย็นๆ ขณะเฝ้าร้าน ::)

แต่ก่อนจะซื้อหนังสือให้อาทิตย์ละ 1 เล่ม
จำพวก การ์ตูน วิทยาศาสตร์ ตึ๊งหนืด
จนตอนหลังมีโทรศัพท์ ก็อ่านออนไลท์ แต่ติดมาก แบบเราไม่เห็นหน้า ขึ้นไปอ่านบนห้องนอน อ่านต่อหน้าเราก็จะมีเวลา ให้
มีอยู่วันนึง ปู่กับย่ามา เราบอกอย่าอ่านให้ท่านเห็น ทั้งวันก็ไม่อ่าน มันอัดอั้น
พอตอนนอน นอนกับท่าน
ย่าตื่นมา ตี 2 เห็นแสงไฟ ในผ้าห่ม เลยเป็นเรื่องเลย
เราถามลูกซื้อหนังสือให้เอามั้ย  มันจะตัวใหญ่หน่อย
ลูกบอก ในไอโฟน มันขยายได้ แม่ ซื้อหนังสือเปลือง เล่ม ละ 250 บาท หนูอ่านในนี้จบไปหลายเล่มแล้ว
ก็จริงของมัน  และพอตอนนอนขึ้นไปเห็นเปิดโทรศัพท์ เราบอก แม่บอกกลางคืนแล้วห้ามอ่าน
ลูกบอก ไม่ได้อ่านแม่ เล่นเกมส์????????

ผมเล่นทุกวันเลย ..   เล่นตั้งแต่ บ่าย ถึง 3 ทุ่ม   :laugh: (เล่นร้านเกมส์) 

เล่นไปเล่นมา ได้ตังจากในเกมส์ ซื้อคอมเอง ไว้เล่นที่บ้าน  ;D


ปล. โดนพ่อตีประจำเลย  หาว่าติดเกมส์ :laugh:

ผมเล่นตั้งแต่ อายุ 5 ปีครับตั้งแต่วันนัี้ยังวันนี้ก็ยังเล่นอยู่ ครับ ถ้าพูดถึงเกมก็มีหลายรูปแบบครับ มีทั้งดีและไม่ดี แต่เกมส่วนมาจะสร้างสถานการณ์ ต่างๆขึ้นมาให้เราหาทาง ออก เป็นปัญหาที่ไม่สามารถหนีได้
ต้องสู้แล้วสู้อีก หาแล้วหาอีก คิดแล้วคิดอีก ถ้ายังทำไม่ได้ก็ไม่ผ่าน บางด่านเล่นหลายวันยังไม่ผ่านก็ยังมี แต่สุดท้ายก็ต้องเล่นจนชนะ
จึงทำให้ผมติดนิสัยไม่ยอมแพ้ต่อปัญหาต่างๆที่เขามา เพราะว่ายังไงมันก็ต้องมีทางออก ครับ ;D ;D ;D

ไม่ใด้เลิกครับ แต่ถ้าเหตุผลว่าทำไมถึงลดลงใด้ เพราะว่าหลายๆอย่างครับ เริ่มทำงานแล้ว แล้วก็เดี๋ยวจะทำงานไม่ไหว ไม่เชื่อถามท่าน Puchong ดูสิครับ  ;D

ผมเป็นคนนึงที่เล่นเกมแต่เด็ก เล่นเกมภาษา(ญี่ปุ่น) อ่านไม่ออก เดาเอา จนจำได้ ว่าคำไหนเป็นอะไร ขนาดวันหยุดอยู่บ้าน

รีบตื่นมาตี5-6โมง ลงมาเปิดเกมเล่น ใครเปิดก่อนได้เล่นก่อน กับพี่ชาย ที่บ้านเล่นแต่เกมภาษา แอ๊คชั่นเล่นนิดหน่อย

เล่นไป 2-3 ชม. ก็สลับกันเล่น เกมเดียวกัน แต่คนละเซฟ เล่นยันเที่ยงคืน ใครไปไหน ออกจากบ้าน กลับมาไม่รู้เรื่อง

โตมาเรียนมหาวิทยาลัย ก็เล่นเคาเตอร์ เกมยิงกัน แยกสองฝั่ง ตำรวจกับโจร เกมนี้ทำเอาผมบ้าเกมมาก เล่นทั้งวันทั้งคืน

เล่นร้านเกมไม่กลับบ้าน ยืนเช้า ไปเรียน เลิกเรียนเล่นเกมต่อ จนมาเล่นเกมแร็คนาล็อค ยุคแรกๆภาษาเกาหลี ตัวละครน่ารักดี

เล่นจนทำงานก็ยังเล่น แต่ไม่เล่นเกมเกี่ยวกับบอลเท่านั้น จนเหมือนรู้สึกว่าเราเสียเวลากับพวกนี้มากเลย จนรู้สึกอยากเลิกเอง แรกๆก็ห่วงเกม หลังๆก็ช่างมัน

สมัยนี้ก็เล่นเกมในเฟส เล่นบ้างหยุดบ้าง ตามสภาพ แต่ส่วนหนึ่งที่ผมเก่งคอมกว่าคนอื่น เพราะเล่นเกมเนี่ยแหละ 555

ยุคของท่านยศนี่เหมือนระบบการใช้ชีวิตของผมเป๊ะเลยครับ แตกต่างกันที่ เราเล่นกันคนละช่วงเวลา ช่วงท่านเล่นแร็ค อยู่มหาลัยแล้ว ผมยังอยู่ ป.5 อยู่เลย  ;D ก็เลยไม่ประสีประสาเท่าไร

แร็คไม่เคยเล่นครับ เคยเล่นแต่มิวตอนเรียนมหาลัย เคยเล่นตั้งแต่ 3 ทุ่มยัน 6 โมงเช้า ไม่หลับไม่นอน กลับถึงหอพักมองหน้ากระจกเห็นตัวเองยังกะซอมบี้ ตกใจ แต่นั้นมาเลิกเล่นเกมส์ออนไลน์ไปเลย ตอนนี้เกิดวันไหนเกิดเครียดจะเปิดเล่น call of duty เป็นเกมส์สงครามระดับตำนานเลยก็ว่าได้ มันดี และก็คลายเครียดดี  :)

ผมเคยเล่น พอเริ่มเรียนกฎหมาย มันก็ยาก ทำให้ไม่มีเวลา
พอมีเมีย ก็เริ่มหาตัง ก็เริ่มปวดหัวเพราะอายุน้อยเป็นหนี้เขาแล้ว เลยไม่มีเวลาเล่นเกมส์
แต่ผมชอบดูแคสเกมส์ คือดูเขาเล่นเกมส์ในยูทิวบ์ ชอบมาก ดูไปทำงานไป สบายใจดีกว่าเล่นครับ

(https://fbcdn-sphotos-f-a.akamaihd.net/hphotos-ak-ash3/526894_10151839924063363_1886059552_n.jpg)

เกมออนไลน์ มันยังเล่นไป ดำเนินไปเรื่อยๆ แต่ผมสิ เล่นเคาเตอร์ วนไปวนมา ในด่านเดิมซ้ำๆ แต่เล่นตั้งแต่เลิกเรียนยันเช้า

ถึงขนาดเอาไว้ไล่ลูกค้าที่เล่นนานๆ ในร้านเกมเลยนะครับ พอลงเล่น ก็ Sniper (4-6) แป๊ปๆ ลุกหมด เกิดแล้วตายตลอด คงไม่มีใครอยากเล่น

สมัยก่อนเซียนมาก แต่เดี๋ยวนี้ขึ้นสนิมหมด แต่ใครอยากเล่นด้วย พร้อมเสมอครับ 555 เดี๋ยวนี้หาคนเ้ล่นด้วยยากครับ  :shy:

ผมก็เคยติดเกมส์ 

สมัย ม.1 เพิ่งเข้าสวนกุหลาบ  ยังเล่นเกมส์ Atari (ไปสิงคโปรซื้อมาชอบและตื่นเต้นมาก) ชอบมากคือ เจ้าชายจักรสายฟ้า , เกมส์ยิงเรือดำน้ำ ติดมากจนเกรดเฉลี่ย 2.8 ได้ประมาณที่ 40 ของห้อง

สมัย ม.2 ดันมีเกมส์ Family เข้ามา  ติดเกมส์ต่ออีก ทั้งๆที่เกรดเริ่มไม่ดี ชอบมาก คือ Contra (บน บน ล่าง ล่าง ซ้ายขวา ซ้ายขวา BA Start---->สูตรทำให้อมตะ เล่นบ่อยจนยังจำได้ถึงวันนี้) , Fukuda

ตอน ม.3 เริ่มเรียนหนักเพราะต้องเลือกสายวิทย์ / ศิลป์ --->อยากเป็นวิศวะ ต้องอ่านหนักทำเกรด แต่ยังคงแอบเล่นกลางคืน 

ม.ปลาย เรียนสายวิทย์ดั่งใจ แต่เริ่มติดเพื่อนแทนเกมส์  เรียนรด. ไปต่อบอลรูหนู เกมส์เริ่มไม่สนใจ

เรียนมหาลัย ไอ้น้องชายเริ่มตื้อเอาเกมส์ ----จำชื่อไม่ได้ เพราะไม่ค่อยเล่นกับน้อง ปุ่มเกมส์เยอะกว่า Family กดไม่ทันน้อง เล่นแพ้ตลอด  , ผมเล่น Taipan ในคอมพิวเตอร์ขาวดำที่ชมรมที่มหาลัยมันส์กว่า

ปัจจุบัน  ไม่รู้จักเกมส์ ไม่สนใจ ไม่รู้สึกสนุก เพราะยุ่งหาเงิน  เลี้ยงลูก

แต่....ยุค Ipad ก็เข้ามา  ลูกสาว ลูกชาย ผมเล่นทั้งวันไม่ทำอย่างอื่น

แฟนผม แก้โดยให้น้องชายซื้อลูกแมวมาเลี้ยง เพื่อเบี่ยงความสนใจ  ได้ผล  ปัจจุบันเริ่มแบ่งเวลามาเล่นกับลูกแมว แต่ก็ยังเล่น Ipad อยู่


ผมว่า  หาสัตว์เลี้ยง หรือ ให้ลูกเล่นกีฬาแบบต้องไปเรียนก็น่าจะช่วยเรื่องนี้ได้ครับ

นอนรอตั้งนาน ต้องเจอแบบนี้ ;D
http://www.youtube.com/watch?v=DJVBsUX-zCM&feature=player_embedded#t=9